Pielęgnacja sukulentów

Różnorodność form życia w przyrodzie potrafi zachwycać nawet najbardziej niewrażliwych. W każdym zakątku świata, wśród fauny i flory można napotkać fascynujące organizmy, które w toku ewolucji wykształciły zdumiewające, niekiedy niewiarygodne rozwiązania, pozwalające im zaadaptować się do środowiska.

Australijska pokrzywa Gympie wytwarza tak silną toksynę, że dotknięcie jej liści potrafi uśmiercić zwierzę wielkości dorosłego konia. Z kolei Synsepal słodki, zwany także cudownym owocem, potrafi oszukać zmysły i spowodować, że cytryna zyskuje przyjemny, miodowy smak. Sukulenty, które w większości rozprzestrzeniły się z terenów pustynnych, wypracowały skuteczne mechanizmy pozwalające przetrwać w skrajnie niesprzyjających warunkach. Nazwa tej grupy roślin pochodzi od łacińskiego słowa succus, oznaczającego sok. Ich wyjątkowa wytrzymałość i odporność czynią je wspaniałym rozwiązaniem dla osób często nieobecnych w domu, które nie mogą poświęcić zbyt wiele czasu na opiekę i pielęgnację roślin ozdobnych – z tego powodu są niekiedy nazywane roślinami dla zapominalskich.

Podstawowy podział tej grupy roślin obejmuje gatunki liściowe i pędowe. Sukulenty najczęściej spotykane w domach to agawa, aloes, wilczomlecz, litops, grubosz i różne odmiany kaktusów. Mogą one być też z powodzeniem wykorzystywane do ozdoby tarasów oraz ogrodu – np. jako element, który upiększa skalniaki, murki czy aranżacje w donicach.

Aby zapewnić sukulentom optymalne warunki, należy przede wszystkim upewnić się, by gleba na której rosną nie była stale wilgotna. Można to łatwo osiągnąć poprzez zastosowanie warstwy drenażowej na dnie donicy. Sukulenty dobrze reagują na krótkie okresy przesuszenia podłoża. Rośliny tego typu nie wymagają również częstego przesadzania – należy to robić tylko wtedy gdy doniczka, w której rosną, robi się zbyt mała. W przypadku sukulentów liściowych warto zadbać o usuwanie więdnących części. Można je nawozić specjalnymi preparatami przeznaczonymi dla tej rodziny roślin. W przypadku sukulentów uprawianych na zewnątrz, również należy upewnić się, by nie rosły w miejscach często nasiąkających. Na okres zimowy sukulenty donicowe należy schować w pomieszczeniu lub przykryć, by uchronić je przed mrozem.

Wyjątkowe cechy tych roślin spowodowały, że są spotykane na niemal wszystkich obszarach świata – i co ciekawe, prawie wszędzie wypracowały podobne strategię przetrwania. Radzą sobie doskonale w walce z niesprzyjającym środowiskiem, poprzez wytrzymałą, mięsistą budowę, grubą okrywę, ograniczoną transpirację oraz metabolizm i charakterystyczny system korzeniowy. Przyjmują zazwyczaj obłe kształty, niekiedy upodabniając się do martwych elementów środowiska, jak np. litopsy nazywane potocznie żywymi kamieniami. Niektóre sukulenty kwitną tylko raz w roku, inne zaś częściej – ale ich kwiaty są niezwykle małe. Często zewnętrzna pokrywa sukulentów pokryta jest włoskami lub kolcami, które ograniczają parowanie wody oraz chronią roślinę przed działalnością zwierząt.